تأثیر ابعاد حمایت اجتماعی بر امیدواری و احساس تنهایی در بیماران مبتلا به سرطان پستان

پیش زمینه و هدف: تنهایی از نگرانی های عمده روانی اجتماعی در مبتلایان به سرطان است. تشخیص، درمان حاد و عوارض سرطان پستان منجر به احساس تنهایی می شود. امید، فاکتوری اساسی در زندگی بیماران سرطانی است. امید واقع بینانه، احساسی با آگاهی از مشکل، عاملی مهم برای مقابله با مشکلات بیمار با شیوه ای کارآمد است. حمایت اجتماعی از جنبه های مهم مراقبت مدرن از سرطان است و نقش عمده ای در تطابق با بیماری های مزمن و جدی، چون سرطان دارد. هدف این مطالعه بررسی تأثیر ابعاد حمایت اجتماعی بر امیدواری و احساس تنهایی در بیماران مبتلا به سرطان پستان است.  مواد و روش ها: روش مطالعه توصیفی همبستگی بود. 100 نفر از بیماران مبتلا به سرطان پستان به طور تصادفی ساده انتخاب و وارد مطالعه شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه های ghq، امیدواری میلر، احساس تنهایی ucla و حمایت اجتماعی ساراسون جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفته اند.  یافته ها: حمایت اجتماعی با امیدواری، رابطه مثبت (88/0 r =) و با تنهایی رابطه منفی (91/0 - = (r دارد. بین امیدواری و تنهایی رابطه منفی یافت شد (93/0- =r) (05/0>p).  بحث و نتیجه گیری: یافته ها حاکی از این بود که حمایت اجتماعی بر امیدواری و احساس تنهایی تأثیر دارد. برنامه ریزی در جهت حمایت اجتماعی از بیماران با سرطان پستان به منظور التیام مشکلات روانی همچون تنهایی و ناامیدی به منظور افزایش کیفیت زندگی بیماران باید در نظر گرفته شود.